تولید، صادرات و واردات فولاد چین در سال ۲۰۲۴

صادرات خالص بیلت فولادی چین در سال ۲۰۲۴ به ۴.۷۶ میلیون تن رسید، در حالی که این میزان در سال ۲۰۲۳ تنها ۰.۰۲ میلیون تن بود. این افزایش صادرات خالص بیلت چین، بی‌سابقه و شگفت‌انگیز است و چینی‌ها را به یک صادرکننده مهم و یک رقیب جدی برای صادرات بیلت ایران تبدیل کرده است. چینی‌ها که تحریم نیستند و از مزیت قیمتی هم برخوردار هستند در سال‌های آینده، جایگاه بزرگ‌تری در بازار شمش فولادی جنوب شرق آسیا، خاورمیانه و آفریقا به خود اختصاص خواهند داد. مازاد عرضه و ضعف تقاضا در بازار داخلی چین، این تهدید را به صورت فزاینده‌ای بزرگ‌تر خواهد کرد. گفتنی است میزان صادرات بیلت فولادی چین با رشد خیره‌کننده ۱۰۰.۴ درصدی به ۶.۵۶۵ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ رسیده است و واردات بیلت فولادی این کشور نیز به میزان ۴۴.۸ درصد کاهش یافت و به ۱.۸ میلیون تن رسید.

تولید فولاد خام چین در سال ۲۰۲۴ به ۱۰۰۵.۰۹ میلیون تن رسید که در مقایسه با ۱۰۲۲.۴۷ میلیون تن در سال ۲۰۲۳، کاهش ۱.۷ درصدی را نشان می‌دهد. این کمترین میزان تولید فولاد خام چین در ۵ سال اخیر است و کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که از سال ۲۰۲۵، تولید فولاد خام چین به سطوح کمتر از ۱ میلیارد تن سقوط کند. تولید محصولات فولادی چین با ۱.۱ درصد افزایش به ۱۳۹۹.۶۷ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ رسیده است.

صادرات محصولات فولادی چین در سال ۲۰۲۴ به ۱۱۰.۷۱۶ میلیون تن افزایش یافت که در مقایسه با ۹۰.۲۶۴ میلیون تن در سال ۲۰۲۳، رشد ۲۲.۷ درصدی را نشان می‌دهد. واردات محصولات فولادی چین به ۶.۸۱۵ میلیون تن کاهش یافت که نشان‌دهنده کاهش ۱۰.۹ درصدی نسبت به سال ۲۰۲۳ است. در سالیان اخیر، همزمان با افزایش شدید صادرات، واردات فولاد چین نیز کاهش شدیدی داشته است.

رشد شدید صادرات چین اغلب به دلیل قیمت‌های پایین‌تر نسبت به رقبا اتفاق افتاده است که بسیاری آن را نوعی دامپینگ یا ارزان‌فروشی می‌دانند. این رویکرد رقابتی منجر به زیان‌دهی تولیدکنندگان داخلی در سایر کشورها شده و واکنش‌هایی را از سوی دولت‌ها و اتحادیه‌های صنعتی به دنبال داشته است. در واکنش به فشارهای ناشی از واردات ارزان فولاد چین، بسیاری از کشورها اقدام به وضع عوارض ضددامپینگ کرده‌اند. این سیاست‌ها با هدف حفاظت از صنایع داخلی و جلوگیری از کاهش قیمت‌های داخلی به کار گرفته شده است. اتحادیه اروپا، ایالات متحده آمریکا، ترکیه و کشورهای شرق و جنوب شرقی آسیا از جمله مناطقی هستند که عوارض سنگینی بر محصولات فولادی چینی اعمال کرده‌اند.